Vietnamreis - donderdag 2 juni 2016 - van Dong Hoi naar Hue
Beste allemaal,
Allereerst wederom bedankt voor jullie leuke en enthousiaste reacties. Wij vinden het erg leuk dat jullie ons volgen op onze reis door dit prachtige land. De reis door Java was mooi, maar dat wordt door dit land overtroffen. Niet alleen zijn de mensen meer toegankelijk en vriendelijk, maar er is ook minder rommel langs de wegen.
Eerst even iets over het weer. De afgelopen reisdagen hebben we al erg warm (30 - 35 graden) en droog weer gehad met een zeer hoge luchtvochtigheid. Zodra je buiten komt is deze vochtigheid voelbaar en valt het als een deken om je heen. Eigenlijk loop je hier de hele dag wel met een laagje zweet op je huid. Is dat vies? Nee hoor, je moet er alleen wel even aan wennen en vooral heel veel drinken, want anders kom je echt in de problemen. We gaan nu richting het zuiden en dat betekent dat het nog warmer gaat worden, maar we kunnen het nu wel hebben. Vanavond bij aankomst in ons hotel in Hue hadden we zeer zwaar onweer en een flinke regenbui. Het is maar afwachten wat we morgen krijgen. Dat is hier best moeilijk voorspelbaar in deze tijd van het jaar.
Vanmorgen hebben we wat kunnen uitslapen en hebben nog even lekker aan zee gezeten. Rond 12.00 uur zijn we vanuit Dong Hoi naar Hue gereisd en hebben onderweg diverse uitstapjes gemaakt. Het gebied waar we vandaag doorheen zijn gekomen is het zwaarst getroffen door de oorlog. In dit gebied hebben de Vietcong en de Amerikanen zware gevachten geleverd in een zinloze oorlog die geen winnaars kent, maar alleen maar slachtoffers, heel veel slachtoffers. Je kunt je afvragen hoe de Vietnamezen nu staan tegenover de Amerikanen. Sinds het laatste decennium zijn de betrekkingen aanzienlijk verbeterd. Onlangs is Obama hier op bezoeken geweest en ook Bill Clinton heeft zich eerder gemeld. Momenteel wordt er ter nagedachtenis van deze zinloze oorlog gewerkt aan het bijeenbrengen van Amerikaanse en Vietnamese veteranen. Hiervoor blijkt veel animo te bestaan.
Allereerst hebben we de Vinh Moc schuilplaats bezocht. Dit is een door de Vietnamezen uitgegraven tunnelstelsel dat in totaal maar liefst 2.000 km aan tunnels en loopgraven telt. Dit complex is niet gemaakt om vanuit te vechten, maar was bedoeld als schuilplaats voor de vreselijke bombardementen die de Amerikanen hier hebben uitgevoerd. In totaal is er per hoofd van de lokale bevolking in de gebied maar liefst 7 ton aan bommen gegooid. Om de bevolking in veiligheid te brengen heeft men dit tunnelstelsel gegraven om een schuilplaats te bieden voor de bevolking. Het complex is opgebouwd uit maar liefst 3 lagen waarbij de diepste laag met tunnels 23 meter onder de grond lagen. Als het moest verbleef de bevolking langer in deze bijna ondergrondse stad. Er zijn zelfs 17 kinderen geboren, waarvoor men ook voorzieningen had getroffen (ziekenzaaltje). We zijn door een deel van de tunnels gelopen. Het was allemaal erg indrukwekkend om te zien.
Vervolgens zijn we doorgereden naar de zogeheten DMZ (gedemilitairiseerde zone tussen noord en zuid). Het noorden en zuiden van Vietnam zijn lange tijd verwikkeld geweest in een hevige onderlinge strijd om de macht. Dit is uiteindelijk ook de aanleiding geweest voor de Amerikanen om te proberen om hier orde op zeken te stellen (hetgeen gruwelijk is mislukt). Bij de capitulatie van het zuiden is er halverwege dit langgerekte land een DMZ zone gemaakt van 10 km breed tussen het noorden en het zuiden. Inmiddels zijn beide delen weer met elkaar verenigd. De traditie is om te voet over te steken van het ene deel naar het andere deel. Aan de zuidelijke kant staat symbolisch een groot standbeeld van een moeder met haar kind die weer wordt herenigd met haar man en vader van haar kind.
Ook hebben we vandaag een militaire begraafplaatsbezocht waar vele honderden jonge mannen al dan niet symbolisch zijn begraven. Waarom symbolisch? Omdat er onvoldoende stoffelijke resten zijn teruggevonden en er vaak alleen maar wat tanden zijn gevonden of een waterfles met de naam van de soldaat. Naast honderduizenden Vietnamezen vonden ook maar liefst 54.000 jonge Amerikaanse soldaten hier de dood. Een bekende plaats waar de Amerikanen veel verliezen hebben geleden is Hamburger Hill. In het museum is een verzameling te zien van de vele bommen die op dit gebied zijn gegooid. Daarnaast zijn vandaag de dag de sporen nog zichtbaar van Agent Orange. Dit is het chemische en uiterst giftige goedje dat de Amerikanen over de beboste gebieden hebben uitgegooid met als doel om de Vietcong te kunnen vinden. Het gevolg hiervan is dat er nu nog steeds kinderen met afwijkingen worden geboren. Nu we dit soort dingen hebben gezien, gaan we toch wat anders aankijken tegen dit soort vreselijke gebeurtenissen. In de groep werd al snel de parallel getrokken met Syrië. Maar voor nu even genoeg hierover!
Vanavond zijn we aangekomen in Hue en zullen hier 2 dagen verblijven in deze fraaie stad aan de parfumrivier. Het hotel is weer prima geregeld, alleen is de bar nogal vroeg dicht. Lekker op tijd slapen en morgen op 06.45 uur weer uit de veren.
